از علت تا درمان آرتروز لگن

آرتروز لگن یکی از مشکلات شایع مفصل در افراد مسن است که به تدریج باعث تخریب غضروف‌ها و کاهش حرکت مفصل می‌شود. این بیماری می‌تواند با درد، خشکی، کاهش تحرک و در نهایت ناتوانی در انجام فعالیت‌های روزمره همراه باشد البته عوامل مختلفی مانند افزایش سن، آسیب‌های قبلی، وراثت و چاقی می‌توانند به بروز آرتروز لگن کمک کنند؛ همچنین تشخیص زودهنگام و درمان مناسب می‌تواند به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی تاثیر بسزایی داشته باشد.

چگونه آرتروز لگن منجر به بروز درد می شود؟

آرتروز لگن منجر به بروز درد به دلیل تخریب تدریجی غضروف‌های مفصل لگن خواهد شد در حالت طبیعی، غضروف‌ها سطح مفصل را پوشانده و حرکت نرم و بدون درد را تسهیل می‌کنند. اما در آرتروز غضروف‌ها فرسوده می‌شوند و سطح مفصل ناهموار می‌شود. این تخریب باعث اصطکاک بیشتر استخوان‌ها با یکدیگر می‌شود که نتیجه آن درد و التهاب است.

علاوه بر آن، با پیشرفت بیماری تاندون‌ها، لیگامنت‌ها و بافت‌های اطراف مفصل تحت فشار قرار گرفته و باعث بروز درد شدیدتر شوند در واقع این درد هنگام حرکت، راه رفتن یا انجام فعالیت‌های خاصی مانند نشستن طولانی‌مدت بیشتر احساس می‌شود.

علائم آرتروز لگن

آرتروز لگن یکی از بیماری‌های شایع مفصلی است که معمولاً با درد و محدودیت حرکت همراه می‌شود. این بیماری به تدریج غضروف مفصل را تخریب کرده و باعث بروز مشکلات مختلف در حرکت و راحتی فرد می‌شود. علائم آرتروز لگن به شرح زیر است:

• در مراحل پیشرفته‌تر آرتروز، ممکن است هنگام حرکت مفصل صدای ساییدگی یا خش‌خش شنیده شود.
• درد در ناحیه لگن که در ناحیه کشاله ران یا اطراف مفصل لگن احساس می‌شود.
• انجام فعالیت‌هایی مانند راه رفتن، ایستادن طولانی یا بالا رفتن از پله‌ها می‌تواند درد را تشدید می‌کند.
• خشکی مفصل که خصوصاً پس از استراحت طولانی یا در صبح‌ها، مفصل سفت و کم تحرک خواهد شد.
• به دلیل درد و محدودیت حرکت فرد به طور ناخودآگاه در راه رفتن لنگ بزند.
• حرکت مفصل لگن به دلیل تخریب غضروف‌ها محدود می‌شود و فرد احتمال دارد نتواند به راحتی پاها را به اطراف یا به بالا حرکت دهد.
• تورم و التهاب که ممکن است در اطراف مفصل لگن ورم یا التهاب ایجاد شود که باعث افزایش درد و محدودیت حرکت می‌شود.

تشخیص آرتروز لگن

تشخیص آرتروز لگن بر اساس ترکیبی از علائم بالینی و نتایج آزمایش‌های تصویربرداری انجام می‌شود، بهترین جراح ارتوپدی در شیراز با بررسی تاریخچه پزشکی بیمار و انجام معاینات فیزیکی، به تشخیص اولیه می‌رسد و سپس روش‌های مختلفی برای تأیید بیماری به کار می‌برد.

رادیوگرافی (X-ray)

رادیوگرافی معمول‌ترین روش تصویربرداری برای تشخیص آرتروز است، این آزمایش تغییرات استخوانی مانند کاهش فاصله مفصلی، تشکیل خارهای استخوانی و تغییرات در شکل مفصل را نشان می‌دهد که از علائم اصلی آرتروز هستند.

MRI

MRI (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) به پزشک این امکان را می‌دهد که تصاویری دقیق از بافت‌های نرم مانند غضروف‌ها و لیگامنت‌ها به دست آورد. این روش به ویژه در تشخیص مراحل اولیه آرتروز یا بررسی آسیب به بافت‌های نرم مفصل مفید است.

آرتروسکوپی

آرتروسکوپی یک روش جراحی کم‌تهاجمی است که برای بررسی داخلی مفصل از یک دوربین کوچک استفاده می‌کند. این روش می‌تواند آسیب‌های دقیق به غضروف‌ها و سایر ساختارهای مفصل را شناسایی کند و در درمان آرتروز نیز به کار می‌رود.

آزمایش‌های خون

آزمایش خون برای رد کردن سایر بیماری‌های التهابی مانند روماتیسم مفصلی یا بیماری‌های خودایمنی استفاده می‌شود، این آزمایش‌ها می‌توانند به تشخیص دقیق‌تر علل درد مفصل کمک کنند.

پیشگیری از ابتلا به آرتروز لگن

اگرچه آرتروز لگن به طور کامل قابل پیشگیری نیست، اما با رعایت برخی نکات می‌توان از بروز یا پیشرفت سریع‌تر آن جلوگیری کرد. حفظ وزن سالم، انجام ورزش‌های منظم و تقویت عضلات اطراف مفصل لگن از جمله اقداماتی است که می‌تواند فشار کمتری بر مفصل وارد کند. همچنین اجتناب از حرکات ناگهانی و آسیب‌زا، داشتن سبک زندگی فعال و استفاده از تکنیک‌های صحیح در هنگام بلند کردن اجسام سنگین نیز در پیشگیری از آرتروز مؤثر است.

درمان آرتروز لگن

درمان های متعددی برای کاهش درد و به تاخیر انداختن روند پیشرفت بیماری وجود دارد. درمان غیر جراحی، خط اول درمان است که در بسیاری از موارد، نیازی به جراحی نخواهد بود توجه داشته باشید که درمان به کاهش درد، افزایش حرکت مفصل و جلوگیری از پیشرفت بیماری متمرکز است از مهم‌ترین این روش‌های درمانی به شرح زیر است:

دارو درمانی

داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) برای کاهش درد و التهاب در آرتروز لگن استفاده می‌شوند همچنین، در موارد خاص از داروهای مسکن یا تزریقات کورتیکواستروئید برای کنترل درد شدید استفاده خواهد شد.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی به تقویت عضلات اطراف مفصل و بهبود دامنه حرکت کمک می‌کند همچنین تمرینات مخصوص می‌توانند به کاهش فشار بر مفصل و بهبود تحرک لگن کمک کند.

تزریقات

تزریق داروهای هیالورونات یا پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) به مفصل برای کاهش درد و التهاب و بهبود حرکت مفصل مؤثر خواهد بود.

جراحی

در موارد شدید آرتروز لگن که درمان‌های دیگر مؤثر نباشند، جراحی تعویض مفصل لگن (آرتروپلاستی) گزینه نهایی است. این جراحی می‌تواند به طور قابل توجهی درد را کاهش داده و عملکرد مفصل را بهبود بخشد.

سوالات متداول آرتروز لگن

در نهایت…

آرتروز لگن یک بیماری تخریبی است که با کاهش غضروف مفصل و بروز درد و محدودیت حرکتی همراه است. این بیماری می‌تواند کیفیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد، اما با تشخیص به موقع و درمان‌های مناسب می‌توان علائم را کنترل کرده و از پیشرفت آن جلوگیری کرد. درمان‌های غیرجراحی مانند دارو درمانی، فیزیوتراپی و تزریقات می‌توانند به کاهش درد کمک کنند در حالی که جراحی در موارد شدید می‌تواند راه‌حلی موثر برای بازگشت به زندگی فعال باشد.